Kærar þakkir Guðni Már

Allt hefur sinn tíma segir einhvers staðar, og það á að sjálfsögðu líka við um góða- eða öllu heldur framúrskarandi frábæra- útvarpsþætti á borð við Næturvaktina með Guðna Má Henningssyni. Það skal þó tekið fram, að ég efast ekki hætishót um að eftirmaður hans á Næturvaktinni komi til með að standa sig frábærlega.

Það vill svo til, að tónlistarval Næturvaktarinnar hefur fallið einstaklega vel að mínum tónlistarsmekk og oft um að ræða tónlist sem maður heyrir sjaldan annars staðar á öldum ljósvakans. Svo ég nefni dæmi, það líða oft margir dagar- ef ekki vikur- milli þess að maður heyri Led Zeppelin eða Uriah Heep lög í útvarpi. Í þætti gærkvöldsins spilaði Guðni a.m.k. tvö lög með hvorri sveit í 5 klst. þætti. Þetta er ekkert einsdæmi. Þá hefur maður h.u.b. getað gengið að þvi vísu, að Guðni spili meistara Bjartmar Guðlaugsson í hverjum þætti. El Paso Marty Robbins spilaði hann reglulega sem og  My friend the wind Demis Roussos  hvort tveggja dæmi um perlur sem heyrðust reglulega hjá Guðna en eru afar sjaldheyrðar annars staðar. Og allir "meistararnir",  íslenskir sem erlendir sem of langt mál væri að telja upp. Tónlistarvalið var ekki ósvipað því sem gerðist í Hvítum Mávum Gests Einars Jónassonar, sællar minningar. Það er hins vegar ekki svo, tónlist á borð við framangreinda, sem ég kalla oft einu nafni "Gömlu góðu" heyrist ALDREI í útvarpi annars, ég nefni sem dæmi góðan þátt KK á Rás 1; Á Reki á laugardagsmorgnum auk þess sem margir dagskrárgerðarmenn Á Rás 2 og Bylgju lauma stundum perlum á "fóninn". Á Næturvaktinni er Guðni Már skemmtilega afslappaður og mikil þekking og alúð fyrir viðfangsefninu skín í gegn um viðtækið. Þá hefur  alltaf verið skemmtilegt að heyra spjall hans við þá sem hringja inn, margir sem hringja reglulega og spjalla oft heillengi um daginn og veginn, þetta verður svona notalegt kaffispjall í beinni. Sjálfur gerðist ég reyndar aldrei svo frægur að hringja inn, lét nægja að hlusta.

 Og fyrst minnst er á notalegt spjall skal að sjálfsögðu nefnt Auglitið, sem var á dagskrá á sunnudögum til hausts 2014. Þar var svipað uppi á teningnum hvað tónlistarval varðaði en það sem oft var mest spennandi var þegar fasti, ákveðni trommutaktur Fun Boy Three & Bananarama lagsins It ain´t what you do it´s the way you are doing it tók að hljóma. Það þýddi, að Keli Vert var mættur í hús. Spjall þeirra tveggja gat orðið algjörlega óborganlegt, í senn fræðandi og stórfyndið. Lögðu þeir upp með að tala um mat og matargerð en spjallið fór oftar en ekki út um víðan völl og þá byrjaði gamanið. Minnisstæðast er e.t.v. þegar sú hugmynd fæddist í beinni útsendingu að steypa páskaegg úr Prins Póló, eða þegar þeir blésu óvænt til bjúgnahátíðar, sem mér skilst að sé orðin árviss viðburður á hótelinu sem Keli rekur á Snæfellsnesi.

Það ber e.t.v. vott um sjálfhverfu að koma þessu að, en það rétt að geta þess, að fjölmargir húsapistlarnir hér á þessari síðu eru skrifaðir á laugardagskvöldum undir ljúfum tónum og spjalli Næturvaktarinnar - pistlar frá 2013-14 margir hverjir á sunnudögum undir Auglitinu. Sem dæmi má nefna, allar greinar hér frá útmánuðum 2015 um Ægisgötu og Ránargötu á Oddeyrinni. Þá tamdi ég mér beinlínis þá venju, að skrifa á laugardagskvöldum meðan ég hlustaði á Næturvaktina.

Síðasta lagið sem Guðni spilaði á Næturvaktinni í gærkvöld var Hawaíski söngurinn Aloha- Oe í flutningi Johnny Cash. Einstaklega vel valið loka- lokalag.

Þakka Guðna Má Henningssyni kærlega fyrir góða skemmtun og ljúfa tóna öll þessi ár og óska honum góðs gengis og alls hins besta á nýjum slóðum. 

Hefur bara hafnað Händel