Kaffisopinn hressa kann

Einu sinni var ég staddur á balli. Ég var orðinn dálítið þyrstur en ég drekk ekki áfengi en er á fullu í kaffinu "í staðinn". Ég drekk a.m.k. fimm bolla af þeim drykk dag hvern og þeir geta hæglega farið yfir 10. Ef ég einhverra hluta hef ekki náð nægum nætursvefni ( lesist: vaknað snemma eftir að hafa farið seint að sofa ) bæti ég það upp með rótsterkum kaffibolla, einum eða tveimur til. Ef ég þarf nauðsynlega að halda vöku þá er kaffið nauðsynlegt. Ég hef einhvern vegin aldrei geta vanið mig á að drekka hina fjölmörgu orkudrykki sem í boði eru, drekk þá bara kaffi. Enda kaffið mun ódýrari kostur en að kaupa fjórðung úr lítra af  einhverri sykurleðju á 300kall. Þannig að ef ég fer "út á lífið" þá þamba ég kaffi eins og flestir aðrir þamba áfengið.

En aftur af sögunni sem ég byrjaði á í upphafi. Ég fór á barinn og kom mér fyrir í röðinni. Eftir litla stund kom að mér og ég bað um kaffi. Afgreiðslustelpan virtist vera mjög hissa og sagði mér að bíða aðeins. Hún fór og talaði við eldri konu sem einnig var afgreiða og heyrði ég nokkurnvegin hvað þær sögðu. Aumingja stelpan vissi greinilega ekkert hvað hún átti að gera og bar hún þessa "undarlegu" pöntun mína undir konuna, sem greinilega var yfir staðnum. Konan hugsaði sig aðeins um en ég sá hana benda og segja henni að hella bara uppá á bakvið. Stúlkan kom aftur og sagði mér að það væri smábið, hún þyrfti að hella upp á. Alltílagi segi ég. Seinna fór hún aftur á bakvið og spurði konuna hvað hún ætti að rukka mig. Ég heyrði ekki alveg hvað hún sagði en fékk að vita það eftir smástund þegar ég fékk bollan minn af svörtu og sykurlausu. Kaffið var frítt. Þetta er náttúrulega dæmi um fyrirmyndar þjónustu, einhverjir hefðu sennilega bara slengt því framan í mig að þau seldu ekki kaffi og búið mál en þarna var greinilega vilji til að hlaupa eftir hverju sem er. En mér fannst þetta svolítið skondið. Þetta var svona svipað og ég væri að biðja um eitthvað algjört eitur sem ekki mætti sjást og væri bara selt undir borðið og alls ekki nema einhver bæði um það sérstaklega.

Hús dagsins: Aðalstræti 46; Friðbjarnarhús

Aðalstræti 46 var reist árið 1856, en sá sem byggði húsið hét Steinn Kristjánsson. Sonur hans var Friðbjörn bóksali en þetta hús er kennt við hann. Hann var eigandi hússins 1884 en þá var stúkan Ísafold stofnuð í húsinu. Var þetta upphaf af starfi Góðtemplarareglunnar, en sá félagsskapur var m.a. á bakvið byggingu Samkomuhússins seinna meir. Friðbjörn Steinsson bjó hér til síðasta dags, 1918 en síðan urðu eigendaskipti tíð. Upp úr 1960 eignuðust templarar húsið aftur og gerðu það upp. Þeir settu á safn um regluna í húsinu og hefur húsið það hlutverki enn í dag.  Líkt og Aðalstræti 50, sem ég fjallaði um fyrir réttri viku var Friðbjarnarhús í hópi fyrstu húsa sem voru friðuð á Akureyri. Var það 1978. Friðbjarnarhús var friðað í A flokki en það var friðun sem tók til alls hússins. A flokkur þýðir að húsið er lítið breytt frá fyrstu gerð að innan sem utan. Þá hefur sögulegt gildi örugglega haft einhver áhrif á friðunina. Fyrir framan húsið er gamall ljósastaur úr steypujárni, ætti að sjást greinilega á þessari mynd. Þessi mynd er tekin 15.ágúst sl. í sama túr og ég tók myndina í síðusta húsapistli.

Viðbót 29.10. kl. 17.43: Nú rétt í þessu heyrði ég í svæðisútvarpi Norðurlands að Góðtemplarareglan hygðist afhenda Akureyrarbæ húsið með það í huga að það verði í umsjón Minjasafnsins.