Allir í strætó!

Ég hef gegn um tíðina mikið notast við strætisvagna SVA. Þar heyrir maður ýmislegt sem fer manna á millum og ýmislegt spaugilegt eða skemmtilegt. Einhvern tíma á leiðinni upp á Brekku var ásamt mér hópur af ungum stúlkum í vagninum. Þær ýttu á stopp- takkann nákvæmlega á punktinum sem stoppistöðin var. Vagnstjórinn brást hinn versti við, þrumaði á þær að þær ættu að ýta fyrr á takkan,... þetta væri alveg óþolandi... og þær skyldu sko bara haga sér! Ég ætlaði út á næstu stoppistöð. Ég prófaði að ýta á takkann nákvæmlega þegar hann var staddur á stoppistöðinni. Vagnstjórinn stoppaði, reyndar rólegar heldur en í fyrra skiptið ( þá hreinlega negldi hann niður með skrensi og látum ). Dyrnar opnuðust, ég gekk út og vagnstjórinn sagði ekki neitt og virtist ekkert kippa sér upp við neitt. Merkilegt, ekki satt!?

Ekki sama hvönn og hvönn

Mörgum líkar vel við risahvönnina (Heracleum mategazzianum) enda býsna falleg planta að sjá. Aftur á móti getur hún verið hið mesta skaðræði, safinn úr henni brennir eins og sýra og varað er við að börn séu að leik nærri plöntunni ( sjá þetta ). Enda hlýtur hún að vera heillandi í augum barna, einna líkust framandi frumskógarplöntu. Þá er hún býsna ágeng og valtar auðveldlega yfir þann gróður sem fyrir eru á svæðum þar sem hún breiðist út. Hvannir þykja almennt fallegar og geðþekkar plöntur en það er ekki sama hvönn og hvönn. Risahvönninni skyldi ekki ruglað við "gömlu góðu" ætihvönnina (Angelica archangelica). Ætihvönnin var notuð sem matjurt og þótti góð til lækninga á kvillum og ræturnar hið mesta hollmeti. Þó er hún einnig ágeng en oft nær sauðkindin að halda aftur af henni. Helsti munurinn á þessum plöntum er fyrst og fremst stærðin, en ætihvönnin er að jafnaði helmingi minni en risahvönnin, 1-2m á meðan sú síðarnefnda er 2-4. Þá er ætihvönnin með grænan eða ljósgrænan blómsveip en risahvönnin hvíta.

Myndin hér til hliðar af ætihvannarplöntu við Hótel Reynihlíð v. Mývatn, júlí 2007. Því miður á ég enga mynd af risahvönn á hraðbergi.

Risahvönn ógnar