Innbær. Húsin og fólkið. Bók sem ég mæli með.

Ég hef ekki lagt fyrir mig bókagagnrýni á opinberum vettvangi hingað til, enda tel ég mig ekki hafa slíkt vit á þeim málaflokki að mér sé stætt á því. En nýlega kom út bók sem ég tel mér ljúft og skylt að segja frá hér. Hér er um að ræða bókina Innbær. Húsin og fólkið eftir Kristínu Aðalsteinsdóttur.

Í bókinni fer höfundur hús úr húsi í Innbænum (nánar tiltekið í Aðalstræti, Hafnarstræti - norður að nr.21, Lækjargötu, Spítalavegi, Tónatröð Duggufjöru og Búðarfjöru) og tekur íbúa tali. Ekki er um að ræða skipulögð eða formföst viðtöl heldur segja Innbæingarnir einfaldlega frá sér og húsunum - eða bara einhverju allt öðru eftir sínu höfði. Viðmælendur ráða þannig ferðinni að mestu en yfirleitt eru frásagnirnar tengdar reynslu íbúanna af húsunum og Innbænum. Hvert hús fær eina opnu í bókinni og þar má sjá húsið að utan  sem innan og auðvitað viðmælendur sjálfa. Hér er alls ekki um að ræða bók um sögu húsanna eða Innbæjarins heldur er þetta miklu frekar eins konar mynd af Innbænum og Innbæingum árið 2016. Það er í raun misjafnt eftir viðmælendunum hvort þeir tala um sögu húsanna, eigin endurminningar eða eigin upplifun af húsunum- eða eitthvað allt annað. Þá eru söfnin í Innbænum, sem og Gróðrarstöðin gamla og Skautahöllin einnig heimsótt.  

Skemmst er frá því að segja að ég er algjörlega heillaður af þessari bók. Ég hef lesið hana frá orði til orðs en einnig flett upp í henni og skoðað myndirnar- þetta er ekki bók sem maður "er búinn að lesa" því það er alltaf gaman að glugga í hana.Textinn er yfirleitt stuttur og hnitmiðaður og mjög  þægilegur aflestrar og í senn skemmtilegur og fróðlegur. Hann leiftrar af bæði frásagnargleði og kímni; Innbæingar virðast almennt hverjir öðrum skemmtilegri og stórkostlegir sögumenn. Þessum skemmtilegu frásögnum pakkar höfundur síðan listilega inn í stórbrotnar myndskreytingar. Ljósmyndirnar  í bókinni eru síðan sér kapítuli út af fyrir sig.  Kristín hefur greinilega einstaklega gott auga fyrir skemmtilegum sjónarhornum, og margar myndirnar sýna húsin og garðana í Innbænum í algjörlega nýju ljósi. Hver mynd segir svo sannarlega meira en 1000 orð þarna.   

Sem áður segir, er ekki um að ræða bók um sögu húsanna. Það er hins vegar ljóst að bókin verður, eftir því sem fram líða stundir, stórmerk heimild um Innbæinn og íbúa hans árið 2016. Ég hef stundum velt því fyrir mér við lestur bókarinnar, hversu ómetanlegt það væri í þessu grúski mínu á þessari síðu, ef til væri sambærileg bók frá t.d. 1960 eða 1980.  Það er líka gaman að fá þessa nálgun á þetta málefni; þ.e. fólkið sem "ER" þ.e. býr í húsinu núna og hvað það hefur fram að færa. Þetta er, að ég held, eina bók sinnar tegundar hér á landi. Flestar bækur sambærilegs efni fjalla yfirleitt um sögu húsanna og fólkið sem "VAR" (sem er að sjálfsögðu einnig áhugavert). Oft hafa verið skrifaðar bækur sem fjalla um sögu húsa, býla og íbúa þeirra, mætti t.d. nefna Húsakönnunarbækur, "Byggða- og bú" bækur o.þ.h. en þessi bók er af allt öðrum toga; samtalsbók við íbúa húsa ákveðins hverfis. Í þessu tilfelli eins elsta og mest rótgróna hverfis á Akureyri. Mér hefur svosem ekki tekist að finna stórfellda vankanta á bókinni, en auðvitað er ekkert mannanna verk algjörlega gallalaust. En "Innbær. Húsin og fólkið." er í stuttu máli sagt mjög áhugaverð og frábær bók í alla staði; stórkostleg samsetning dýrðlegra ljósmynda og skemmtilegra frásagna Innbæinga.  Mæli ég svo sannarlega með henni. SJÓN ER SÖGU RíKARI 

PS. Höfundi, Kristínu Aðalsteinsdóttur færi ég mínar bestu þakkir fyrir leyfi til ljósmyndunar á bókinni og birtingu hér. Einnig góð boð í útgáfuhóf og opin hús í bóksöluna og að sjálfsögðu fyrir þetta stórkostlega framtak sem ritun bókarinnar er.