Svipmyndir af hálendinu

Um síðustu helgi brá ég mér í dagsferð um Ódáðahraun, uppí Herðubreiðarlindir og inní Öskju. Hér koma nokkrar myndir sem ég ætla að mestu að láta tala sínu máli. En bæti þó kannski einhverjum tugum orða við þau 1000+ sem hver mynd segir.    ATH. MYNDIRNAR LENDA SJÁLFSAGT ALLAR Í EINUM GRAUT (etv. misjafnt eftir vöfrum) EN ÞÆR STANDA VONANDI FYRIR SÍNU ÞRÁTT FYRIR ÞAÐ...                                                                                                       

 

 

 

 

 

 

 

 

Grafarlönd eru gróðursæl vin á nokkurn vegin miðri leið frá þjóðveginum yfir Mývatnsöræfi að Herðubreiðarlindum. Þar er annað stóra vaðið á þeirri leið, yfir Grafarlandaá. Um 100 metrum ofan vaðsins er þessi glæsilegi foss. Ekki er mér kunnugt um að hann hafi nafn, (gæti heitað Grafarlandafoss) en ábendingar þess efnis eru vel þegnar. Sú skrautlega planta, Eyrarrós (Epibolium latifolium) vex einnig í Grafarlöndum.

Og hér er "sú gamla" fjalladrottningin Herðubreið og Þorsteinsskáli í Herðubreiðarlindum í forgrunni. En Herðubreið er 1682m y. s. en rís um 1000-1100 m yfir umhverfi sitt. ( Sú gamla er reyndar síður en svo réttnefni því fjallið er afar ungt af fjalli að vera, talin mynduð fyrir um 20.000 árum síðan. Er hún því mörg hundruð sinnum yngri en fjallabálkurinn í Eyjafirði sem er um 9-10 milljón ára. )

 

 

 

Þessi mynd ætti e.t.v. heima undir "Hús dagsins" en þetta er Eyvindarkofi í Herðubreiðarlindum. Þarna dvaldist hann veturlangt um 1772 og haft var eftir honum að þetta hafi verið einn hans erfiðasti vetur og munaði þar mest um að þarna var hann aleinn án Höllu sinnar. Undir hleðsluna rennur lind og þarna vaxa plöntur, hugsanlega sem Eyvindur hefur haft fyrir stofublóm . Minni ljósu blöðin sem sjást neðst í skorum er líkast til tófugras ( Cystopteris fragilis ) en líklega eru dekkri stóru blöðin ætihvönn (Angelica archangelica ) sem brýst þarna um skorurnar. En sú eðla planta er mjög einkennandi fyrir Lindirnar. 

 

 

 

 

 

Næst berum við niður í Öskju og er horft yfir Öskjuvatn frá Víti. Þangað liggur fjölfarin gönguleið frá litlu skarði, Öskjuopi. Það er alveg hreint magnað að ganga að þarna frá Öskjuopi. En þetta er um 2,5 km gangur frá bílastæði við Öskjuopinu og eiginlega áður en veit af er maður kominn inní Öskjuna sjálfa. Sér fjallahringinn sem mynda Öskjuna. OG ÞVÍLÍKT OG ANNAÐ EINS HVAÐ ÞETTA ER ALLTSAMAN STÓRT! Ég hafði aldrei komið í Öskju áður, bara séð hana úr lofti á myndum en að skoða ganga um hana á jörðu niðri og horfa um víðáttuna var bara frábært. Stærð Öskju mun vera svipuð og öll Reykjavík. Þannig að þegar maður kemur um Öskjuop getur maður ímyndað sér að maður sé staddur t.d. á Lækjartorgi og öskjubarmarnir hinu megin séu þá efst í Breiðholti. En á gönguleiðinni sér maður ekkert í Öskjuvatn þar til alveg í lokin að komið er fyrir litla hæð og þá birtist alltíeinu sprengigígurinn Víti og við blasir Öskjuvatnið eins og útbreitt landakort, og enn og aftur ÞVÍLÍK STÆRÐ og það svona skemmtilega falin bak við einn lítinn háls. 

Hæsta fjall Íslands utan stóru jöklana, Snæfell (1833m y.s.) séð gegn um aðdráttarlinsu frá vegarslóðanum að Öskjuopi. Snæfell er eldkeila á borð við Snæfellsjökul og Eyjafjallajökul en mun vera útkulnuð. 

 

 

 

 

 

Glæsilegur húsakostur Ferðafélags Akureyrar við Drekagil í Öskju. Fyrst var byggður þarna skáli 1968-69 en hann er nokkurn vegin fyrir miðri mynd, lítið risþak og er kallaður Gamli Dreki. Þarna er einnig tjaldsvæði. Ég verð nú að segja að mér finnst Herðubreiðarlindir mun fallegri staður en Drekagilið en Dreki er auðvitað magnaður og einstakur staður á sinn hátt. Þegar Askja nálgast breytist umhverfið skyndilega úr svörtu og gráu hrauni í ljósar "sandöldur". Það er þó ekki sandur heldur vikur úr Öskjugosum.

 

 

 Enda þessar svipmyndir með orðunum sem meistari Ellý sló  í gegn með fyrir um hálfri öld: "Vegir liggja til allra átta..."