Hús dagsins: Spítalavegur 21

Efsta húsið við Spítalaveg og eflaust fyrir mörgum efsta hús Innbæjarins er Spítalavegur 21. Húsið reistu Alfreð Steinþórsson og Sigurgeir Jónsson árið 1945- en efstu húsin í Spítalavegi eiga það öll sameiginlegt að hafa verið af tveimur mönnum sem tvíbýli frá upphafi. Spítalavegur 21 er tvílyft steinsteypuhús með flötu þaki og á kjallara. Sunnan hússins stendur bílskúr með valmaþaki. Tvær íbúðir eru í húsinu, hvor á sinni hæð og ekki þykir mér ólíklegt að einnig sé íbúð í kjallara. Húsið mun lítið breytt frá upphafi og er í frábæru ásigkomulagi og lítur vel út og sama á við um umhverfi þess. Þessa mynd tók á miðnæturhjóltúr þ. 10.júlí sl.

Hús dagsins: Spítalavegur 19

Spítalaveg 19 reistu Árni Þorgrímsson og Ólafur Sumarliðason árið 1908. Líkt og númer 17 hefur það skipst milli eigendanna í tvo eignarhluta, líklegast hafa þeir búið á hvorri hæð frekar en húsinu hafi verið skipt að miðju. En húsið er af algengri gerð timburhúsa, tvílyft með lágu risi og á steyptum kjallara. Beint niður undir húsinu, við Hafnarstræti stendur mikil torfa svipaðra húsa og Spítalavegur 19, sem reyndar eru nokkuð stærri bæði að grunnfleti og hæð. Bakbygging með hallandi þaki gengur út úr húsinu á norðvesturhorni og á norðurgafli er inngönguskúr. Allt er húsið bárujárnsklætt og krosspóstar eru í gluggum.  Eins og raunar öll þessi efsta húsaröð Spítalavegs er húsið og umhverfi þess allt hið glæsilegasta, húsið í góðri hirðu og lóð gróin og vel hirt. Ein íbúð er í húsinu. Þessi mynd er tekin 10.júlí sl.

Hús dagsins: Spítalavegur 17

Spítalavegur er merkileg gata sem tengir Innbæinn og Brekkuna. Hún beygir til hægri frá Lækjargötu og klífur brekkuna til norðurs og endar við Eyrarlandsveg við Lystigarðinn. Gatan, sérstaklega neðri hluti hennar er mjög þröng og var gerð að einstefnugötu fyrir fáeinum árum neðan Tónatraðar sem gengur uppfrá götuna skammt neðan Spítalavegar 15. Húsin við Spítalaveg standa nokkuð strjált enda undirlendið af skornum skammti en efst standa fjögur hús í röð, áðurnefnt númer 15, 17, 19 og 21. Síðasttalda húsið er lang yngst en húsin standa raunar í aldursröð og eru byggð 1906-´07 og´08 en Spítalavegur 21 er byggður 1944-45.

En Spítalaveg 17, sem sést á þessari mynd byggði Eggert Melsteð timburmeistari árið 1907 fyrir þá Pétur Halldórsson og Hjört Lárusson. Þá mun húsið hafa skipst í tvo eignarhluta og bjuggu þeir Pétur og Hjörtur með fjölskyldum sínum á hvorri hæðinni. Húsið er einlyft timburhús með portbyggðu risi og á háum steyptum kjallara. Miðjukvisturinn er nokkuð sérstakur og helsta sérkenni hússins en hann gengur  á að giska meter fram úr risinu. Þá er bakbygging aftan á húsinu og inngönguskúrar á göflum. Ekki veit ég hvort kvistur eða útbyggingar hafi verið á húsinu frá upphafi en á flestum gömlum myndum sem ég hef séð þar sem sést í húsið er kvisturinn á því. Húsið er allt bárujárnsklætt og þá klæðningu hefur húsið líkast til fengið ekki mörgum árum eftir að það var byggt. Það var um 1910-20 sem almennt var farið að klæða timburhús járni, blikki og steinskífu. Húsið hefur verið einbýlishús síðustu árin en var lengst af tvíbýli og var það enn árið 1986 þegar húsakönnunarbók Hjörleifs Stefánssonar um Innbæinn var rituð. Húsið er í góðu standi og vel við haldið og garður gróskumikill og mikil prýði í umhverfinu. Útstæður kvisturinn gefur húsinu sinn einstaka svip. Þessi mynd er tekin skömmu eftir miðnætti þann 10.júlí 2013.

Heimildir: Hjörleifur Stefánsson (1986) Akureyri: Fjaran og Innbærinn byggingarsaga. Reykjavík: Torfusamtökin.

Lystigarðurinn á Akureyri

Fyrir um tveimur árum síðan fjallaði ég um Eyrarlandsstofu sem stendur í Lystigarðinum og í neðanmálsgrein gat ég þess að Lystigarðurinn væri efni í sérstaka færslu og e.t.v. kæmi pistill um hann innan fárra vikna. Yfirleitt hef ég nú farið varlega í að lofa einu né neinu í sambandi við þessa síðu. Samanber það, að vikurnar frá því að ég skrifaði um Eyrarlandsstofu 8.sept. 2011 eru í dag rétt innan við 100! Myndin hér til hliðar sýnir einmitt síðuhöfund sitja og njóta á bekk í Lystigarðinum.

En Lystigarðurinn er klárlega einn af helstu ferðamannastöðum Akureyrar. Eins og líklega flestir landsmenn vita stendur garðurinn á brekkubrúninni milli lóða Menntaskólans á Akureyri og Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri, beint upp af Hafnarstræti. Hann telst standa við Eyrarlandsveg en efri hluti þeirrar götu fylgir brekkubrúninni  og sveigir upp að Sjúkrahúsinu og mætast þar Eyralandsvegur og Spítalavegur rétt undir suðausturhorni Lystigarðsins. Þar myndi ég segja að mættust bæjarhlutarnir tveir Innbærinn en Brekkan en mér skilst að það séu skiptar skoðanir hvorum bæjarhlutanum Spítalavegur ,að hluta eða í heild, tilheyrir. En semsagt Lystigarðurinn afmarkast af Eyrarlandsvegi í austri, Sjúkrahúslóðinni í suðri, Menntaskólalóðinni í norðri og Þórunnarstræti í vestri eða að ofan. Raunar er það aðeins hluti garðsins sem nær að síðasttöldu götunni. En Lystigarðurinn rekur sögu sína til ársins 1910 er stofnað var Lystigarðafélag Akureyrar en helsti hvatamaður þess var frú Anna Cathrine Schiöth og tveimur árum síðar, 1912 hófst gróðursetning á afgirtu landi sem félagið hafði fengið úr landi Stóra- Eyrarlands. Þar voru á ferðinni nokkrar húsmæður undir forystu Önnu og eftir lát hennar 1921 tók tengdadóttir hennar, Margrethe við stjórninni og vann hún mikið starf við ræktun, umhirðu og uppbyggingu garðsins næstu áratugina. Var hún gerð að heiðursborgara Akureyrar árið 1941 mikið og fornfúst starf í þágu bæjarins við Lystigarðinn.  Eftir því sem líða tók á öldina fór að kvarnast úr Lystigarðafélaginu og var það nánast ekki til nema að nafninu til árið 1953 þegar Akureyrarbær var afhentur garðurinn. Eiginlega voru það bara frú Schiöth, þá orðin 82 ára, og Vilhelmína Sigurðardóttir sem eftir voru af félaginu. Fyrsti forstöðumaður garðsins eftir að bærinn tók við honum var Jón Rögnvaldsson frá Fífilgerði. Undir hans forystu var garðurinn stækkaður mjög þegar opnaður var Grasagarðurinn árið 1957 en hann byggðist að mestu á plöntusafni sem hafði verið í einkaeigu hans. Þar má finna flestar íslenskar plöntutegundir, um 400 auk margra heimskautaplantna og munu plöntutegundir þar vera um 7000. Lystigarðurinn hefur þrisvar verið stækkaður og á árunum 101 sem hann hefur verið til elsti hluti hans hefur að mestu leyti haldið sér hvað varðar afstöðu stíga. Flatarmál garðsins er nú 3,7 hektarar. Í garðinum eru nokkrir gosbrunnar og tjarnir, sá stærsti og elsti mun frá því um 1930 og er gengið beint að honum upp frá innganginum við Eyrarlandsvegi. Skammt ofan er buslutjörn með brú  en hún var gerð um 1990. Þarna eru einnig þó nokkrar styttur og listaverk og nýjasta viðbótin við garðinn er kaffihúsið Café Flóra sem opnað var sumarið 2012. Ég ætla að láta myndir að mestu tala sínu máli hér- enda segja þær meira en þúsund orð. Myndirnar tók ég á góðviðrisdegi, 19.júní 2013.

Að neðan: Hluti Íslensku flóru beðanna, í suðausturhorni garðsins- einirunnar í forgrunni.

  

Til hægri má sjá hátíðarflötina ofarlega í garðinum. Á milli trjábeðanna stendur brjóstmynd af frú Margrethe Schiöth, afhjúpaður 1951.

 

Til vinstri má sjá Café Flóru en kaffihúsið stendur miðsvæðis í garðinum, skammt norðan Eyrarlandsstofu og neðan við hátíðarflötina. Til hægri er brjóstmynd af Matthíasi Jochumssyni eftir Ríkharð Jónsson en hún var reist í tilefni áttræðisafmælis Matthíasar árið 1915 og er því elsta styttan í garðinum. Hún stendur neðarlega  í garðinum og blasir við af Eyrarlandsveginum gegn um trjáþykknið.

 

Vatn hefur geysilegt aðdráttarafl og veitir mikinn yndisauka í görðum. Elsti gosbrunnurinn er steyptur fyrir 1930 og stendur um 100m ofan Eyrarlandsvegar, norðarlega í garðinum og er hann á myndinni til hægri. Steinatjörnin- áðurnefnd buslutjörn- með bogabrúnni er skammt fyrir ofan gosbrunnin og er mjög vinsæl hjá börnum til leiks.

Þetta er nýjasti inngangurinn inní Lystigarðinn og er hann í norðvesturhorni hans við Menntaskólann. Þegar ég var að yfirgefa garðinn þennan góðviðrisdag voru ekki færri en þrjár rútur að koma þar með ferðamenn og svona straumur inní garðinn eins og sjá má á þessari mynd er ekki einsdæmi heldur al vanalegt.

Fyrir þá sem vilja fræðast meira um Lystigarðinn er hér heimasíðan: http://www.lystigardur.akureyri.is/

Heimildir eru fengnar af áðurnefndri heimasíðu, úr bókinni Akureyri; höfuðborg hins bjarta norðurs e. Steindór Steindórsson (1993) og af upplýsingaskiltinu sem sést á myndinni hér ofan við.

Hús dagsins: Sómastaðir

Um síðustu helgi var ég staddur á Neskaupsstað að kíkja á þungarokkshátíðina Eistnaflug og á bakaleiðinni var stoppað og þá smellti ég mynd af þessu húsi, sem stendur spölkorn utan þéttbýlisins á Reyðarfirði- gengt álveri Fjarðaáls. En það eru Sómastaðir.

Sómastaði byggði Hans Jakob Beck árið 1875 sem íbúðarhús en fyrir var torfbær á jörðinni. Húsið er einlyft með háu risi, grjóthlaðið úr ótilhöggnu grjóti sem mun fengið úr klettaborgum í næsta nágrenni. Það eru aðeins veggir sem eru hlaðnir en ris er úr timbri. Einhverntíma var byggð við húsið tvílyft viðbygging úr timbri vestan á húsinu en hún var rifin um 1950 þegar reist var nýtt íbúðarhús á Sómastöðum. Nú er aðeins lítill inngönguskúr úr timbri á vesturgafli. Það er spurning hvers vegna aðeins viðbyggingin var rifin, hvort að það hafi verið vegna varðveislusjónarmiða varðandi grjóthlaðna húsið. Eða hvort það hafi einfaldlega verið vegna þess að það var ekki eins hlaupið að því að rífa þykka grjótveggina eins og timburhúsið. En húsið hefur bæði verið íbúðarhús og einnig kaþólskt bænhús. Hvenær Sómastaðir fóru í eyði er mér ókunnugt um en alltént hefur húsið verið í vörslu Þjóðminjasafnsins frá 1988 sem hluti húsasafnsins. Húsið er eitt fárra grjóthlaðinna húsa hérlendis, en meðal annarra mætti nefna Þingeyrarkirkju, Alþingishúsið, Hegningarhúsið og Gömlu Prentsmiðjuna við Norðurgötu 17 á Akureyri. Allar þessar byggingar eru fáeinum árum yngri, utan Hegningarhúsið sem er er árinu eldra. Sómastaðir eru þó líkast eina húsið sem hlaðið er úr ótilhöggnum steini. Húsið var allt tekið í gegn árin 2008-2010 m.a. með styrk frá Alcoa og er húsið stórglæsilegt að sjá, viðgerð hefur greinilega tekist óaðfinnanlega. Húsið er áberandi í umhverfinu, blasir við af þjóðveginum milli Reyðarfjarðar og Eskifjarðar. Þessa mynd tók ég í gær, 14.júlí 2013 en heimildirnar hef ég af upplýsingaskilti sem er staðsett við húsið.

Hitamistur í Eyjafirði

Eftir einmunablíðu hér norðan heiða í gær lá óvenju þykkt hitamistur yfir Eyjafirðinum seint í gærkvöldi. Ég ákvað því að skella mér í hjóltúr með myndavélina uppúr miðnættinu og hér er afraksturinn. Ég skellti mér upp Þórunnarstrætið og niður Spítalaveginn og svo norður eftir Hafnarstrætinu á Eyrina aftur.

 

T.v. Hlíðarskál í Hlíðarfjalli séð gegnum mistrið frá Brekkunni. Hægra megin er horft fram í Garðsárdal frá höfðanum við Fjórðungssjúkrahúsið, flugbraut Akureyrarflugvallar fyrir miðju.

 

Vinstra megin er horft yfir Oddeyrina og er það húsaröðin við Strandgötu sem er þar fremst. Drottningarbrautin sveigir þarna framan við Brekkuna. Hægra megin er ég hinsvegar kominn í Strandgötuna og horft fram Eyjafjörðinn.

Það eru alltaf einhver hús sem ég á eftir að mynda og fjalla um, en í leiðinni myndaði ég m.a. þrjú efstu húsin við Spítalaveg, nr. 17-21 og verða þau Hús dagsins einhvern tíma á næstu vikum...

   

Hús dagsins: Naustabæirnir

Í síðasta pistli tók ég fyrir Hamrabæina tvo en nú færum við okkur norðar og framar á höfðanum mikla neðan Súlumýra þar sem m.a. er Brekkan og Naustaborgir. Naust eru fornt býli staðsett á brekkubrúninni ofan Krókeyrar. Hallgrímur Jónsson frá Naustum var uppi á 18.öld (1717-1785) og var hann annálaður útskurðarmeistari og trésmiður og einnig sonur hans Jón sem nam trésmíðar í Danmörku. Annar sonur Hallgríms var Þorlákur, kenndur við Skriðu, skógræktarfrömuður en sonur Þorláks, Jón tók upp ættarnafnið Kærnested og er því ættfaðir þeirrar ættar. Afkomendur Hallgríms Jónssonar á Naustum telja vafalítið nokkur þúsund í dag og þeirra á meðal er sá sem þetta ritar. Ég er semsagt komin af Ólöfu Hallgrímsdóttur sem var fædd hér 1743 en fluttist í Kasthvamm í Laxárdal og var þar húsfreyja. En að Naustabæjunum. Hér eru það fyrst og fremst byggingarnar sem eru til umfjöllunar en fyrir þá sem vilja kynna sér búskaparsöguna nánar má benda á bækurnar Byggðir Eyjafjarðar 1990 og hina nýútkomnu Byggðir Eyjafjarðar 2010.

Nú eru Naustabæirnir fjórir og var það á 3. og 4.áratug síðustu aldar sem mikil uppbygging átti sér stað á Naustum og voru þar á ferðinni fjórir bræður frá Syðra-Hóli í Öngulsstaðahreppi. Fyrstur var það Jón Guðmundsson sem reisti Naust II árið 1928. Sá bær stendur efst og suðvestast af bæjunum. Það er einlyft timburhús með portbyggðu risi og ári síðar reisir hann fjós áfast íbúðarhúsinu. Þessar byggingar sjást til vinstri á myndinni en braggi og steypt skemma fremst á mynd eru seinni tíma viðbyggingar. Búskapur var stundaður á Naustum 2 út 20.öldina eða til ársins 2000 en það er enn búið í húsinu og fjárhúsin nýtt til geymslu. Íbúðarhús hefur á síðustu árum verið tekið til endurbóta og byggð við það álma til vesturs.

Næstelstur Naustabæjana eru Naust III en þar byggði Halldór Guðmundsson árið 1931 núverandi íbúðarhús, tvílyft steinsteypuhús með lágu risi og á kjallara og 1936-37 voru reist áföst fjós og hlaða. Þessi hús standa syðst Naustabæjana um 200m sunnan við Naust II og eru komin inn í Naustahverfi og standa við götuna Tjarnartún. Hér lauk búskap árið 1994 en um tíu árum síðar var Naustahverfi komið alveg að bæjarhúsunum. Fjárhús og hlaða eru nýttar sem geymslur. Byggingar eru í góðu standi og til mikillar prýði í umhverfinu.

Bróðir þeirra Halldórs og Jóns, Guðmundur Guðmundsson reisti árið 1935 Naust I  lítið tvílyft steinsteypuhús með hallandi skúrþaki. Það hús stendur um 150m beint austan við Naust 2 sunnan við þar sem Naustagatan sveigir upp fyrir Naustahverfi. Íbúðarhúsið er einfalt og látlaust hús og er í góðu standi. Þar lauk búskap árið 1961 en hér hefur um árabil verið rekin trésmiðja, Trénaust og hefur hún aðsetur í útihúsunum beint ofan íbúðarhússins.

Beint á móti Naustum I, norðan við Naustagötu stendur húsið Naust IV en það er einlyft steinsteypuhús með valmaþaki byggt árið 1948 af Ólafi Guðmundssyni, þeim fjórða af Syðra-Hólsbræðrunum sem byggðu að Naustum. Naust 4 telst nú standa við Tjarnartún og er númer 33 við þá götu en sú gata liggur í N-S á milli Nausta 3 og 4 út frá Naustagötu þar sem hún sveigir til vesturs, upp meðfram Naustahverfi. Enn eru íbúar Nausta 4 með fjárbúskap þó útihús séu horfin en fjárhús eru staðsett ofan við þéttbýlismarka. Naust 4 eru í frábæru standi, nýlega tekið í gegn og er húsið og umhverfi þess til mikillar prýði.

Á þessari mynd sem tekin er af Kjarnabraut sjást allir Naustabæirnir utan einn. Til vinstri eru Naust 2, en fyrir miðju og fjær eru Naust 4 og Naust 1 er til hægri. Flest hús á Naustum er vel við haldið og hefði ég sagt að Naustabæirnir ættu allir að njóta friðunar!. Það er ómetanlegt í nýrri hverfum að eitthvað standi eftir af eldri húsum líkt og er í Glerárþorpi og við byggingu Naustahverfis viku mörg eldri býli.

Allar myndirnar í þessari færslu eru teknar síðdegis þann sólríka þriðjudag 18.júní 2013.

Heimildir: Guðmundur Steindórsson, Jóhannes Sigvaldason, Kristján Sigfússon. 1993. Byggðir Eyjafjarðar 1990. Akureyri: Búnaðarsamband Eyjafjarðar.

Guðmundur Páll Steindórsson, Jóhann Ólafur Halldórsson, Valdimar Gunnarsson. 2013. Byggðir Eyjafjarðar 2013. Akureyri: Búnaðarsamband Eyjafjarðar.

Hús dagsins: Hamrar I og II

Í bæjarlandi Akureyrar hafa löngum verið mörg býli, sum stórbýli en önnur minni en eðlilega hefur þeim fækkað mikið eftir því sem þéttbýlið hefur aukist. Flest þessara býla hafa vikið þegar byggð voru ný hverfi en t.d. Í Glerárþorpi standa mörg gömul bæjarhús og fyrrum stórbýlið Lundur stendur enn efst á Brekkunni. En sunnan Naustahverfis eru miklar túnlendur og klettaborgir, Naustaborgir og ná þessar lendur af brekkubrúninni að rótum Löngukletta (Hamrakletta) að vestan og Kjarnaskógi að sunnan. Þarna voru einnig fjöldi smærri býla (Vökuvellir, Sunnuhvoll, Hlíð, Brún o.fl.) sem flest eru nú horfin undir þéttbýli í Naustahverfi. En í krikanum efst upp við Kjarnaskóg standa Hamrar. Bæjarhúsin eru um 6km frá Miðbæ Akureyrar og loftlína hingað að þéttbýlismörkum Naustahverfis er líklega um kílómeter.

Hamrajörðin tilheyrði um aldir stórjörðinni Kjarna en mun hafa orðið sjálfstætt býli á 18.öld og var lengst framan af ríkiseign en árið 1944 eignaðist Akureyrarbær jörðina en þá var enn búið hér í torfbæ. Þá bjuggu þar Jóhann Jósefsson og Jónína Rósa Stefánsdóttir en þau fluttust hingað 1925. Þau reistu Hamra I árið 1951 en það hús er einlyft steinsteypuhús með lágu skúrþaki og miklum steyptum köntum og dregur talsverðan dám af Funkis-stíl. Tvær litlar útbyggingar eru á húsinu önnur á suðurhlið og hin bakatil og líklega hafa þær verið frá upphafi. Bakvið Hamra I standa gömul útihús og hlaða, ekki er mér kunnugt um byggingarár þeirra en sennilega eru þær byggingar frá svipuðum tíma og íbúðarhúsið.

Hamrar II standa 100 metrum vestar uppi á hól nokkrum. Það hús reisti Stefán Jóhannsson, sonur Jóhanns og Jónína á Hömrum árið 1958 og er það einlyft timburhús á lágum steyptum grunni og með lágu risi. Húsið er tvær álmur og snýr önnur gafli til austurs og hin snýr norður-suður og er risið eilítið hærra á þeim hluta hússins. Skammt suðaustan og neðan íbúðarhússins stendur mikil steinsteypt hlaða sem byggð var 1968, einnig af Stefáni. Hann bjó hér til ársins 1972 en bróðir hans Valtýr bjó í eldri bænum til 1979 og þá telst búskap ljúka þar en búið var á Hömrum II til ársins 1990. Síðustu árin voru aðeins fáein hross á Hamrabæjunum. Það er nú svo að í Byggðum Eyjafjarðar 1990 eru Hamrar I sagðir fara í eyði 1979 en Hamrar II árið 1990. Samt var búið mikið lengur í fyrrnefnda húsinu eða allt til 1998.

Um 1990 hófst nýr kafli í sögu Hamra þegar Skátafélagið Klakkur fékk afnot af Hömrum II, hlöðunni og lélegum bragga sem stóð þarna.Mikil uppbygging fram næstu árin á sá sem þetta ritar þar ófá handtök, bæði sem sjálfboðaliði hjá skátunum en einnig sem starfsmaður svæðisins sumurin 2002-2011. Nú er þarna rekið eitt stærsta og fullkomnasta tjaldsvæði á landinu (ath. ég er kannski ekki alveg hlutlaus þarna ) Tjaldsvæðið er rekið af Hömrum, Umhverfis- og útilífsmiðstöð skáta og var einmitt opnað fyrir réttum 13 árum, 29.júní 2000 með skátamótinu Skjótum rótum. (Það má fylgja sögunni að þar var ég fjarverandi- var staddur í sumarbústað austur í Eyjólfsstaðaskógi). Þá þegar  var ákveðið að Landsmót Skáta færi þarna fram árið 2002 og sú mikla uppbygging sem fram hafði farið árin áður hélt nú áfram og af enn meiri krafti, þarna voru útbúnar tjaldflatir á gömlum túnum og mýrum og grafnar þrjár leiktjarnir sem mynduðust við stíflun Brunnár, gróðursettar ýmsar trjáplöntur og margt, margt fleira. Landsmótið var haldið hér 2002 með glæsibrag og aftur 2008 og hér verður næsta Landsmót skáta eftir rúmt ár, í júlí 2014. Ótal starfsmenn, sjálfboðaliðar og skátar og aðrir velunnarar komu að uppbyggingu Hamrasvæðisins en þeir sem höfðu yfirumsjón með þessari vinnu voru þeir Tryggvi Marinósson og Ásgeir Hreiðarsson.

 En að húsunum og núverandi ástandi og notkun þeirra. Hamrar I eru að miklu leyti í upprunalegu horfi að utan sem innan og mætti segja að húsið sé komið á viðhald. Þó hefur að sjálfsögðu ýmsu verið skipt út og breytt (m.a. gólfefnum og eldhúsinnréttingum) frá því húsið var íbúðarhús. Frá aldamótum hefur Útilífsskólinn haft aðsetur í þessu húsi og haustið 2005 fluttist almenn starfsemi Skátafélagsins Klakks hingað. Fígúran sem er í "tvíriti" framan á húsinu nefnist Laufi og var hann einkenniskall Landsmóts Skáta sem haldið var í Kjarnaskógi 1993 og varð síðar tákn Útilífsskólans. Laufarnir voru settir framan á húsið þann 22.júní 2002 á vinnumóti og þar átti ég hlut að máli. Hamrar II voru endurbyggðir alveg frá grunni 1999-2000 eftir bruna sumarið 1998 og vorið og sumarið 2000 mætti ég á mörg vinnukvöld þar sem ég m.a. pússaði loftklæðningu og hrærði steypu í hjólbörum, en sú steypa fór í kringum svelg á baðherbergi. Ég tók einnig þátt í pallasmíði og einnig negldi ég einhverjar fjalir utan á húsið sem nú er stórglæsilegt að sjá og í frábæru standi. Húsið þjónar nú sem aðstaða fyrir tjaldgesti en þar komast þeir í setustofu með sjónvarpi, bað og eldhús. Hlaðan var geymsluaðstaða fyrir Skátafélagið og Hamra fram undir 2002 að hún var gerð að mötuneyti fyrir Landsmótsstarfsfólk. Milliloft var byggt í austurenda um 1993 og það en var endurbyggt 2008. Gólf var lagt í hlöðuna á einum degi, 12.júlí 2002 og fyrir hádegi var ég að slétta undirlagið með handvaltara og fram eftir kvöldi vorum við að bera inn ótal vörubretti og skrúfa spónagólf á þær. Síðustu árin hefur hlaðan verið notuð sem samkomuhús, undir skátakvöldvökur og einnig leigð fyrir veislur og slíka fögnuði en hefur þann leiða ókost að vera mjög köld á vetrum og erfið og dýr í kyndingu, enda ekkert einangruð. Einlyfti timburskúrinn var sem stendur framan við Hlöðuna var fluttur hingað árið 2011 og nú í vor var hann tekinn í notkun sem skrifstofuhúsnæði fyrir Hamra hins vegar og Skátafélagið annars vegar. Þá ætla ég að láta staðar numið hér, enda orðinn óvenju langorður. En fyrir þá sem vilja kynna sér Hamra Umhverfis- og útilífsmiðstöðvar skáta og starfsemi þeirra er þessi heimasíða www.hamrar.is. Myndirnar af Hamrabyggingunum eru teknar þann 18.júní 2013.

 

Heimildir: Guðmundur Steindórsson, Jóhannes Sigvaldason, Kristján Sigfússon. 1993. Byggðir Eyjafjarðar 1990. Akureyri: Búnaðarsamband Eyjafjarðar.